Orzeczenie przez sąd rozwodu jest możliwe, gdy nastąpi trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (zerwanie więzi emocjonalnych, fizycznych i gospodarczych).
Pozew o rozwód składa się do Sądu Okręgowego właściwego ze względu na ostatnie wspólne miejsce zamieszkiwania małżonków, jeżeli chociaż jedno z nich stale jeszcze tam przybywa.
W przeciwnym wypadku sądem właściwym do złożenia pozwu rozwodowego jest sąd okręgowy miejsca zamieszkania pozwanego, a w braku i takiej podstawy sąd miejsca zamieszkania powoda.
Sąd nie może orzec rozwodu, jeżeli małżonek składający pozew rozwodowy jest wyłącznie winny rozkładu pożycia. Od tej zasady istnieją dwa wyjątki, a mianowicie sąd orzeknie o rozwodzie, gdy drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód, bądź teź w sytuacji, gdy odmowa małżonka na udzielenie zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Sąd nie może orzec rozwodu, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małloletnich dzieci, jak też dobro dzieci przysposobionych przez małżonków wspólnie.
Orzeczenie przez Sąd rozwodu jest możliwe w sytuacji, gdy pomiędzy stronami nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia.
Przykładowe przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego:
1) zawinione:
- nadużywanie alkoholu,
- narkomania,
- brak wzajemnej pomocy,
- zdrada małżeńska,
- niewłaściwy stosunek do dzieci oraz rodziny małżonka
2) niezawinione:
- długotrwała, nieuleczalna choroba uniemożliwiająca albo w wysokim stopniu utrudniająca wykonywanie obowiąków małżeńskich,
- poważna choroba psychiczna,
- zasadnicza różnica charakterów,
- niedopasowanie seksualne
3) Zawinione lub niezawinione w zależności od okoliczności sprawy:
- bezpłodność,
- niewłaściwe zachowanie się rodziny współmałżonka,
- różnica światopoglądowa,
- różnica stanowisk co do sposobu wychowywania dzieci,
- niewłaściwe zachowanie się rodziny współmałżonka,
- duża różnica wieku między małżonkami
[fb_button]
Magdalena Kramkowska-Rysiewicz