W wyroku orzekającym rozwód nakazanie eksmisji małżonka następuje tylko na podstawach wskazanych w treści art. 58 ? 2 krio. Zgodnie z treścią tego przepisu, w wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swoim rażąco nagannym zachowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać w wyroku orzekającym rozwód jego eksmisję. Dzieje się tak jedynie wtedy, gdy o wydanie orzeczenia eksmisji zawnioskuje jeden z małżonków, gdyż Sąd nie działa w tym wypadku z urzędu. Zastosowanie tego przepisu ograniczone jest do rażąco nagannego zachowania małżonka (zakłócania spokoju, wywoływania awantur, posuwania się przez małżonka do rękoczynów, nadmiernego spożywania przez niego alkoholu). Postępowanie małżonka musi zostać uznane przez Sąd za szczególnie drastyczne. Przy orzeczeniu eksmisji nie ma znaczenia, jaki jest tytuł prawny przysługującego małżonkom lokalu. Małżonek w procesie rozwodowym może żądać więc orzeczenia eksmisji drugiego z małżonków w zasadzie z każdego wspólnie zajmowanego lo

Przepisy prawa rodzinnego przewidują zasadę równych udziłów w majątku małżeńskim. Dzieje się tak pomimo tego, iż czasami jedno z małżonków bardziej przyczynia się do powstania majątku np. osiąga wyższe dochody. Równe udziały w majątku zostaną ustalone przez Sąd również wtedy, gdy jedno z małżonków nie pracuje, a zajmuje się prowadzeniem domu lub opieką nad dziećmi. Ważne przy tym jest ustalenie, że taki stan wynika z obopólnych ustaleń małżonków lub jest ze względu na okoliczności uzasadniony. Założenie równych udziaółw opiera się na więzach osobistych i gospodarczych pomiędzy małżonkami oraz obowiązku wzajemnej pomocy. U podstaw przepisu art. 42 ? 3 krio leży wiec założenie, że w małżeństwie prawidłowo funkcjonującym usprawiedliwione są równe udziały, nawet gdyby małżonkowie przyczynili się do jego powstania w różnym stopniu. Jak wynika jednak z treści art. 42 ? 2 krio, z ważnych powodów, każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziaółw w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnien

W sprawie o rozwód jedno z małżonków może dochodzić roszczeń alimentacyjnych od drugiego małżonka. Podstawę prawną zasadzenia alimentów stanowi art. 60 krio. Jest to przepis, który normuje przesłanki dochodzenia alimentów pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami. Z przepisu tego wynika, że z chwilą prawomocnego orzeczenia rozwodu wygasa obowiązek alimentacyjny względem małżonka, który został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego. Obowiązek alimentacyjny istnieje natomiast pomiędzy małżonkami, jeśli orzeczono, że żadne z nich nie ponosi winy, orzeczono rozwód bez orzekania o winie lub orzeczono rozwód z winy obu stron postępowania. Jeżeli rozwód orzeczono z winy jednego z małżonków – alimenty przysługiwać będą tylko małżonkowi, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia małżeńskiego. W przypadku orzeczenia, że żadne z małżonków nie ponosi winy, orzeczono rozwód bez orzekania o winie oraz orzeczono rozwód z winy obu stron postępowania, powstaje tzw. zwykły obowiąze

Stwierdzenie nabycia spadku, poświadczenie dziedziczenia, nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza, odrzucenie spadku, zamiana postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Zgodnie z treścią przepisu art. 1025 k.c. osoba, która ma interes prawny może złożyć do Sądu Rejonowego właściwego ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy, (a jeśli jego miejsca zamieszkania w Polsce nie da się ustalić, sądu miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego cześć), wniosek o stwierdzenie nabycia spadku. Obecnie istnieje również możliwość uzyskania tzw. poświadczenia dziedziczenia w kancelariach notarialnych. Stwierdzenie nabycia spadku oraz poświadczenie dziedziczenia nie może nastąpić przed upływem 6 miesięcy od dnia otwarcia spadku, chyba że wszyscy znani spadkobiercy złożyli już oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. Oświadczenie o prostym przyjęciu spadku, przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza albo o odrzuceniu spadku może być złożone przed notariuszem l

Zgodnie z przepisami prawa rodzinnego, dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Przyczynami ustania władzy rodzicielskiej mogą być: śmierć rodzica, utrata przez rodzica pełnej zdolności do czynności prawnych, pozbawienie rodzica władzy rodzicielskiej, zaprzeczenie ojcostwa, macierzyństwa, uchylenie prawomocnego wyroku ustalającego ojcostwo itp. Co do zasady, władza rodzicielska przysługuje obydwojgu rodzicom. Tylko w sytuacji, kiedy ojcostwo zostanie ustalone w wyroku sądowym, kwestia przyznania władzy rodzicielskiej ojcu, pozostawiona zostaje do oceny Sądu. Władza rodzicielska powinna być wykonywana zgodnie z dobrem dziecka i w jego interesie. W przypadku, kiedy obydwoje rodzice mają władzę rodzicielską, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W przypadku, kiedy rodzice nie potrafią się porozumieć w kwestii istotnych spraw dziecka, o sprawach tych rozstrzyga sąd opiekuńczy. Wnioskodawcą jest wtedy jedno z rodziców, zaś uczestnikiem postępowa

Przez obowiązek alimentacyjny należy rozumieć świadczenie pieniężne lub niepieniężne obciążające krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Alimenty mogą być ustalone w drodze umowy lub na drodze sądowej, w drodze ugody lub wyroku.

Zgodnie z treścią kodeksu cywilnego, zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należy się suma pieniężna zwana zachowkiem. Wysokość zachowku określana jest w zależności od wartości spadku. Należy przy tym określić czystą wartość spadku, tzn. obliczyć wartość aktywów spadkowych i odjąć od nich długi. Przy obliczaniu wartości zachowku nie uwzględnia się zapisów i poleceń, mimo, iż stanowią one długi spadkowe.

Orzeczenie przez sąd rozwodu jest możliwe, gdy nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (zerwanie więzi emocjonalnych, fizycznych i gospodarczych). Pozew o rozwód składa się do Sądu Okręgowego właściwego ze względu na ostanie wspólne miejsce zamieszkiwania małżonków, jeżeli chociaż jedno z nich stale tam jeszcze przybywa. W przeciwnym wypadku sądem właściwym do złożenia pozwu rozwodowego jest sąd okręgowy miejsca zamieszkania pozwanego, a w braku i takiej podstawy sąd miejsca zamieszkania powoda.